ادرس تصویر 

http://uupload.ir/files/q1j1_%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%861.jpg

لحظه هایی برای باریدن ...

شمس می شوی و من طرفدارت ..

متولد آذر ...

نيمه شب بود و ما خيره به در

زير نور چراغ صد واتي

در کنارم نشسته اما گنگ

خواب روی دو تخت اسقاطي

در اتاقی که سقف چکه کنان

میرود زیر پای بارانش

یک نفر بین سرفه میخوابد

روی تخت سپید لرزانش

چهره ات را هنوز یادم هست

گرچه پایان دفتر است انگار

موسیاهی که پیچ در پیچش

بسته میشد به گیره ای گل دار

نوک انگشت های سردت را

سخت مي فشرد دست سنگینم

سر من خواب، روی پايت بود

خواب آن روز را که میبینم:

گونه هایت که سرخ و مورگ هات

راه ابی و سرخ یکسره اش

مثل کشتی که غرق اقیانوس

خز گرفته تمام پیکره اش

دل من گرم و گونه هايم خيس

فکر میکنم به لحظه هایی که

با تو با دود و شهر مي چرخم

میرسیدم به قلب جایی که

ثانیه گرد بعد یکصد سال

ایستاد و رسید ساعت صفر

و من و تو دوان دوان پی هم

در زمان همیشه راحت صفر

شمس مي شوی و من هوادارات

خواب ديدم که باز بيداری

دست من را به جسم تب دارت

مي فشاری )چه مرگ آرامي.....(

از درختان خواب زير حجم سفيد

شاخه را بر درخت مي بخشيم

صفر اغاز آخرش صفر است

دور ساعت دوباره مي چرخيم....

اما ....

من فرار از تن تو میکردم

جاده ها را یکی یکی رفتم

هر طرف تکه لباست بود

رد دستت نشست بر دستم

هر چه بیت غزل شبی بارید

توی شعرم همیشه جای تو بود

سینه من نزول آیه ی سرد

تا که باران لب خدای تو بود

نه گریز از حضور آذر ماه

و نه ساعت به فکر خوابیدن

هر چه این شعر اول باران

لحظه ای شد برای باریدن

مادری در اسمان از فرشتگان میپرسید: چگونه واژه های اسمان را به کودک زمینم بگویم؟

فرشته گفت استعاره بگو.

.

خواب باران و برف می دید و

واقعا در حیاط باران بود

حرف میشنید از زبان برف

حال روز دلش زمستان بود

یک نفر بی صدا صدایش کرد

یک نفر که میان دیوار است

او صدایی شبیه واژه نبود

حرف هایش ورای گفتار است

واژه هایی همیشه بارانی

جمله ای از بهار سرشار است

نم گرفته تمام جاده و دشت

دست باران و ابر در کار است

من به دستان ساکت  تو  

از بهشتش هبوط میکردم

گر چه هر کس که قصه ام را خواند

در خیالش سقوط میکردم

پرده داران سکوت کردند و

در حجابی ظریف خوابیدی

و حرم های بعد تو خالی

اخرش قهوه خانه شد، دیدی؟

ناخود اگاه در پی ات رفتم

توی هر فکر و ذکر   زندانی

ماه من باز هم ندیدمت و

پشت ابر سکوت پنهانی

باز پرسیدی از من و خوابم

که چرا مثل ابر دل سنگین

مثل استفند خیس میباری

توی سیلان قطره ای غمگین؟

فکر کردم به پاسخی ارام

معنی این سوال درماه است

پشت این ابر سرد فروردین....

ماه من چون بهار در راه است!!

چشم هایت که مست و خواب الود

دستهایت شکوفه های سپید

و برای عبور  از این سرما

جمله هایت ترانه های امید

قبل من بودی و پس از من هم

دیگری مینویسد این دفتر

بعد من اسم یک نفر کم شد

یک نفر از هزار ها کمتر

من به ایمان باغ سپید

باورم هست بعد من انها

از تو هم شعر مینویسند و

اب میدهند پای گلدان ها..

تصویر از فیلم revanant

تصویر از فیلم cs love